Mity na temat zachowania się kotów

Koty, obok psów są jednymi z najbardziej popularnych zwierząt domowych, które towarzyszą nam już od wielu stuleci. Niestety, mimo tego, że są u naszego boku bardzo długo, to nadal często są źle rozumiane, a to za sprawą wielu mitów i stereotypów, które są powszechnie znane i nawet nieświadomie przekazywane dalej. Naszym celem w tym artykule jest przedstawienie największych mitów dotyczących mruczków oraz obalenie ich za pomocą sensownych argumentów, bowiem zależy nam na tym, by każdy kociak, niezależnie od rasy czy wieku, był dobrze rozumiany przez swojego właściciela, oraz by ich więź zdrowo i poprawnie się rozwijała. 

Mit 1:

Kota nie da się wytrenować

Istnieje powszechne, błędne przekonanie, że kotów nie da się wyszkolić, bądź też ich tresura jest zdecydowanie trudniejsza niż ta, którą przechodzi szczeniak. Obydwa te twierdzenia są fałszywe i mogą okazać się niezwykle krzywdzące dla kota, zwłaszcza gdy jego właściciel w nie wierzy. Kiedy opiekun uważa, że jego mruczka nie da się wytresować, to prawdopodobieństwo tego, że założy, iż nie da się rozwiązać problemów behawioralnych zwierzaka jest niezwykle duże. Niestety, może to doprowadzić do tragicznych konsekwencji, w tym oddania kota do schroniska, porzucenia czy uśpienia. Prawda jest taka, że wiele problemów behawioralnych, z jakimi zmaga się Twój pupil może być w prosty sposób rozwiązana i jest bardzo łatwa do wytrenowania. Koty mogą być nauczone zachowań podstawowych (takich jak reagowanie na wołanie, przychodzenie), zachowań, które ułatwią regularną pielęgnację (kąpiel, obcinanie paznokci czy szczotkowanie) oraz zabawnych sztuczek takich jak przewrót czy piątka. Podczas trenowania kota powinniśmy przede wszystkim zwrócić uwagę na to, czy nasz pupil otrzymuje proste i łatwe do zrozumienia komunikaty. Zaleca się, by skupiać uwagę, na tym co pozytywne. Oznacza to, że powinniśmy uczyć kotka jakich zachowań się od niego oczekuje, aniżeli karcić go za zachowania niepożądane. Przyśpiesza to naukę, ponieważ zwierzęta lepiej rozumieją o co je prosimy, a nie słyszą ciągle komunikatu “nie”. Nie poleca się także stosowania metod awersji, czyli np. pryskania wodą, podnoszenia głosu czy bicia, które miałyby zatrzymać niechciane zachowania. Stosowanie awersji nie uczy kota pożądanego zachowania, przez co prowadzi do tego, że właściciel nie umie skutecznie komunikować się ze zwierzęciem, oraz może zwiększyć strach i niepokój u pupila.

Mit 2:

Kiedy kot pokazuje Ci brzuch to oznacza, że chce żebyś go głaskał

Wiele osób widzi i traktuje to jako okazję do pogłaskania kota po brzuszku, ale w większości przypadków to nie to chciał zakomunikować Wam pupil, kiedy wystawił brzuch. Koty czasem kładą się na plecach, aby pokazać postawę obronną - mruczek bowiem kiedy czuje, że nie może uciec, odwraca się na plecy, aby lepiej wykorzystać pazury i zęby przeciwko przeciwnikowi. Brzuch kota jest niezwykle ważnym dla niego miejscem, ponieważ mieści w sobie dużo organów, dlatego nie bierz tego do siebie, że kot Cię podrapie lub pogryzie, kiedy chciałeś go po prostu pomiziać, ponieważ będzie on chciał ochronić ważne dla siebie miejsca. Kot, który odsłania brzuch, a znajduje się w znanym mu otoczeniu, takim jak dom, może również często komunikować, że jest zrelaksowany i czuje się bezpiecznie. Dodatkowo, koty mogą leżeć na plecach, kiedy chcą się bawić. Jest to więc idealny czas na wyciągnięcie ulubionej zabawki kociaka, czy też lasera. Unikaj używania rąk i stóp podczas zabawy z kotem, ponieważ nie chcemy, aby odbierał on je za elementy, którymi może się bawić i je atakować. Najlepszym rozwiązaniem podczas zabawy będzie więc trzymanie dłoni z dala od kota. Jeśli jednak uważasz, że Twój pupil daje Ci do zrozumienia, że chce abyś go pogłaskał to powinieneś obserwować mowę ciała kota. Kiedy zorientujesz się, że jest on nadmiernie podniecony lub wzburzony to daj mu przestrzeń i przestań go pieścić.

Mit 3:

Kocięta nie potrzebują socjalizacji

W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, dla kociąt jest równie ważne jak dla szczeniąt, aby były odpowiednio socjalizowane i szkolone. Koty przeżywają okres socjalizacji w pierwszych tygodniach życia, które przypadają pomiędzy 2 a 7 tygodniem życia. W tym okresie uczą się co jest dla nich bezpieczne, a co jest zagrożeniem, dzięki czemu będą w stanie normalnie przebywać w naturalnym środowisku. Niektórzy konsultanci ds. kotów czy zwierzęcy behawioryści oferują nawet zajęcia z socjalizacji kotów. Słaba, bądź też niewystarczająca socjalizacja może skutkować strachem i chowaniem się przed gośćmi, lękiem przed innymi zwierzętami (nie tylko kotami), powolnym przystosowaniem się do nowego środowiska oraz agresją podczas wizyty u weterynarza. Koty te są więc bardziej narażone na stres, co może znacznie wpłynąć na ich zachowanie i relację z opiekunem. Jednakże, dobrze uspołecznione koty, które zdobyły pozytywne doświadczenia z wieloma osobami, w nieznanych miejscach i z różnymi zwierzętami są bardziej otwarte na kontakty społeczne i maja lepsze umiejętności radzenia sobie z problemami. Kocięta te również nie obawiają się tak bardzo wizyt u weterynarza, dzięki czemu właściciel może spokojnie zadbać o ich zdrowie i samopoczucie.

Mit 4:

Koty są złośliwe i działają z przekory

W przeciwieństwie do ludzi, koty nie działają z przekory, ponieważ jest to zachowanie typowo ludzkie. My opiekunowie powszechnie interpretujemy uczucia zwierząt w oparciu o to, co postrzegamy jako ludzką, a nie kocią mowę ciała. Jest to dla nas naturalne, ponieważ chcemy odnosić się do naszych kotów, co może pomóc w tworzeniu więzi ze zwierzętami, ale może być również szkodliwe. Na przykład, jeśli właściciel uważa, że jego kot załatwia się za kuwetą, ponieważ jest złośliwy to logicznym jest, że podejdzie do całego zajścia negatywnie, co spowoduje eskalację problemu i zniszczy jego więź z kotem. Musimy pamiętać o tym, że każde kocie zachowanie wynika z jego reakcji na bodźce zewnętrzne z którymi spotyka się na co dzień. Jeżeli jednak właściciele zajmą się faktycznymi przyczynami “złośliwych zachowań” kota takimi jak stres, strach, niepokój i problemy zdrowotne, to rozwiązanie problemu przyjdzie samo. Niektóre koty niestety często mają problemy behawioralne, które wynikają z ich wieku kociego, lub też wychowania przez matkę. Takie zwierzaki często potrzebują więcej uwagi oraz cierpliwości, jednak należy pamiętać, że każdy problem da się rozwiązać i nie powinno się rezygnować ze swojego mruczka. W przypadkach ekstremalnych można zgłosić się po pomoc u specjalisty, takiego jak behawiorysta.

Mit 5:

Koty przywiązują się do miejsc, a nie do ludzi

Wiele osób zakłada, że koty, nawet te niewychodzące przywiązują się tylko i wyłącznie do miejsc, w których mieszkają, a nie do ludzi. Jest to oczywiście stwierdzenie nieprawdziwe, które wywodzić się może z założenia, że kot wychodzący znajdzie zawsze drogę do domu. Naszym celem nie jest w tym momencie zwrócenie uwagi na to, że wypuszczanie kotów w samopas jest zachowaniem nieodpowiedzialnym, zwłaszcza w mieście, jednakże chcielibyśmy zwrócić uwagę na fakt, iż koty to zwierzęta, dla których liczą się opiekunowie. Oczywiście, relacja kot-człowiek, a pies-człowiek jest całkowicie inna, jednakże nie oznacza tego, że gorsza. Na zaufanie i sympatię kota trzeba sobie zasłużyć, jednakże pamiętajmy, że kiedy kot obdarzy nas miłością, to będzie to okazywał w każdy możliwy sposób. Warto ponadto zwrócić uwagę na fakt, iż koty są zwierzętami społecznymi i w większości przypadków nawiązują niezwykle silne relacje, oraz w przypadku długiej nieobecności właściciela tęsknią i okazują to. W ekstremalnych przypadkach może nawet dojść do tego, że mruczek straci apetyt i będzie załatwiał się poza kuwetą, ponieważ będzie mu brakować jego właściciela.

Pamiętajcie, że jako kociarze musicie weryfikować informacje, które dostajecie od innych i w przypadku usłyszenia niepotwierdzonej lub całkowicie nieprawdziwej informacji zwróćcie drugiej osobie uwagę. Rozpowszechnianie i tak znanych już mitów na temat kotów negatywnie wpływa na ich odbiór w społeczeństwie, przez co niewielka ilość osób decyduje się na ich adopcję. Powtarzamy jeszcze raz, każdy problem kota da się rozwiązać, czy to za pomocą odpowiedniego treningu, bądź też konsultacji u behawiorysty, dlatego też nigdy nie powinniśmy rezygnować ze swoich pociech i dokładać wszelkich starań, aby czuły się one zrozumiane i szczęśliwe. Z całego serca zachęcamy także do adopcji mruczków, nie tylko tych młodych, ale również tych starszych, ponieważ każdy zwierzak zasługuje na kochający dom.